สื่อต่างประเทศได้เสนอเรื่องราวของ คุณยายแซ่เซิน วัย 77 ปี ชาวเมืองไถจง เกาะไต้หวัน ในอดีตเธอขี่จักรยาน 3 ล้อไปขายขนมไส้ถั่วแดง หรือ ขนมวงล้อ (ที่จริงมันมีหลากหลายไส้นะ) ข้างถนนในละแวกนั้น

    แต่ถูกชาวบ้านแถวนั้นร้องเรียนจนทำให้คุณยายเซินต้องย้ายไปขายที่อื่น คุณยายได้เช่าร้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งเพื่อเปิดร้านขายขนมไส้ถั่วแดงและเกี๊ยว เพื่อประทังชีวิต หลายคนที่เคยไปอุดหนุนคุณยายเซินบอกว่า "คุณยายเรียกลูกค้าเก่ง ชอบชวนลูกค้าคุย" แต่สิ่งที่หลายคนรู้สึกประทับใจในตัวคุณยายเซินก็คือ คุณยายเซินหลังจากขายขนมไส้ถั่วแดงเสร็จ ตอนกลางคืนก็จะออกไปเก็บของเก่าขายต่อ ที่คุณยายเซินต้องขยันขนาดนี้ก็เป็นเพราะว่ามีค่าใช้จ่ายมากมายในชีวิต ไหนจะค่าเช่าบ้าน ไหนจะค่ายาของลูกชายและค่าครองชีพอีก เนื่องจากลูกชายคุณยายเซินป่วยเป็นโรคประหลาด ทำให้ไม่สามารถออกไปหางานทำได้

    แม้คุณยายเซินจะเหนื่อยมาก แต่ก็ต้องอดทน ยิ้มสู้ให้กับลูกค้าทุกคนและทุกวัน คุณยายเซินบอกว่า “ขอเพียงแค่ฉันยังมีงานให้ทำ แค่นี้ก็สุขใจมากแล้ว” คุณยายเซินขายขนมวงล้อที่มี 13 ไส้ ราคาอันละ 10 ดอลลาร์ไต้หวัน และขายไข่ต้มใบชาลูกละ 10 ดอลลาร์ไต้หวันเช่นกัน (ราว 11-15 บาท) 

    คุณยายเซินมักจะไปขอพรที่วัดเสมอว่า “อย่าให้ตนเองล้มป่วย ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงทุกวัน เพราะเธอจำเป็นต้องทำงานมีรายได้ทุกวัน” คุณยายเซินเล่าว่าตอนแรก ๆ ที่โดนไล่ที่ต้องย้ายไปขายที่อื่น รายได้ลดน้อยลงมาก วันละไม่ถึง 200 ทำให้หลังเลิกขายขนมวงล้อแล้วก็ไปเก็บของเก่าขายอีกต่อ เพื่อหารายได้เสริม คืนหนึ่งก็เก็บได้ประมาณ 50-80 ดอลลาร์ไต้หวัน (ประมาณ 60-90 บาท)

    ลูกชายเมื่อเห็นแม่ลำบากมาก ก็อยากมีส่วนช่วยเหลือบ้าง ควักเงินเก็บที่มีอยู่อันน้อยนิดซื้อรถเข็นมือสองให้คุณยายเซิน เพื่อความสะดวกสบาย จากเดิมที่ขายขนมวงล้อ ตอนนี้ก็ขยายกิจการมาขายอาหาร บะหมี่ต่าง ๆ ด้วย แต่ขายได้ไม่นานคุณยายเซินก็ล้มป่วย เนื่องจากอายุมากแล้ว และต้องมาทำงานหนักก็เลยทำให้ร่างกายอ่อนแอ เนื่องจากพักผ่อนไม่เพียงพอ แต่คุณยายเซินก็ไม่ย่อท้อ ยังยิ้มสู้ขายต่อไป คุณยายเซินบอกกับสื่อว่า “ฉันก็อายุมากแล้ว ไม่มีเวลามานั่งคิดว่าวันไหนจะล้มลง และก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะล้มลงด้วย ทำได้วันหนึ่งก็ต้องทำไป”

    เพื่อค่าเช่าบ้านและค่ารักษา ค่ายาของตนเองคุณยายเซินก็พยายามอย่างมากที่จะขายทุกวัน แต่ก็มีวันหยุดนะ โดยจะหยุดเดือนละ 2 วัน “ฉันอยากจะทำงาน ฉันอยากจะมีงานทำ สิ่งที่ฉันหวังมากที่สุดก็คือ สุขภาพร่างกายที่แข็งแรง ไม่ใช่ชีวิตปลดเกษียณ”

    นี่แหละคือความรักของคนที่เรียกตนเองว่า “แม่” เพื่อให้ลูก ๆ มีกิน แม่ยอมเหนื่อยและพร้อมสู้เสมอ แค่นี้ก็สุขใจมากแล้ว ตราบใดที่ขาของแม่ยังยืนไหว มือยังมีแรงพอก็จะลุกขึ้นมาขายบะหมี่และขนมวงล้อนี้ต่อไป คุณยายเซินเปิดร้านตอน 11 โมงเช้าจนถึงตอนดึกเวลา 23.30 น. 

    อยากให้ลูก ๆ ทุกคนได้เห็นว่า กว่าหนูจะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ในวันนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งต้องเหนื่อยแค่ไหน ต้องอดทนลำบากมาหลายสิบปี ความจริงท่านไม่อยากได้อะไรหรอก แค่ลูกไม่ลืมแม่คนนี้ แม่ก็ดีใจมากแล้ว

ที่มา : basketballgogogo | เรียบเรียงโดย LIEKR